Miało być emocjonująco i pozytywnie i tak będzie. Maraton Warszawski to historia. Trzy razy stałem na starcie maratonu, a linię mety przekraczałem dwukrotnie. Oznacza to tyle, że nie ukończyłem ostatniego biegu, ale to wie każdy, kto śledzi moje poczynania w mediach społecznościowych. Wiem, że sporo osób czeka na ten materiał. Miłej lektury.

Podsumowanie września kończy cykl podsumowań miesiąca. Uznałem, że zamykam ten projekt. Nie jest to równoznaczne ze śmiercią bloga. Mam w planie publikacje wpisów na tematy, które cieszą się większym zainteresowaniem.

Trening we wrześniu

Ilość treningów:	34
Ilość dni treningowych:	27
Ilość dni wolnych:	3
Kilometraż:	446 km
Średni kilometraż:	13,1 km/trening
Łączny czas treningu biegowego:	31h 43 min
Średni czas treningu biegowego:	55 min

Wrzesień był skoncentrowany na odpoczynku i łapaniu świeżości. Jedynie pierwszy tydzień miesiąca był mocny jakościowo i objętościowo (169 km). Później następowało zaplanowane zmniejszanie obciążenia – kolejne tygodnie to 127 km, 93,5 km, 42 km tydzień zakończony maratonem).

Trochę czasu spędziłem nad analizą treningu, ale prawdę mówiąc, czułem, że coś jest nie tak od 17 września. Nie czułem się chory, ale też nie czułem się w pełni zdrowy. Jednocześnie nie chciałem się nakręcać na to, że coś jest nie tak, bo często tak jest przed ważnym startem, że głowa podpowiada pod wpływem stresu różne dziwne rzeczy. Prawie każdy, kto biega nieco dłużej, wie, o co chodzi. Na dodatek od 13 września miałem w domu chorego lokatora, a dokładniej małą Marcelinę, która kaszlała, kichała i wszystko, co najgorsze. Denerwowałem się, bo wiedziałem, że to jest wręcz idealny klimat, aby coś złapać. W końcu wysoka forma idzie w parze ze słabszą odpornością… Ale nie mogłem z tym nic zrobić, w końcu rodzina stoi wyżej w hierarchii. 🙂

Trening wchodził bez rzeźbienia. Pogoda była wymagająca, bo zrobiło się zimno i wietrznie, co dodatkowo utrudniało postawienie klarownej diagnozy. Nie miałem kataru i kaszlu, ale cały czas coś mi zalegało w gardle. Robiłem swoje i byłem dobrej myśli.

W związku z tym, że czułem się osłabiony, nie wdrażałem diety białkowej. Postawiłem na jakościowe ładowanie węglami od środy. Jadłem pięć posiłków, gdzie dominowało 150 g suchych węgli (ryż, kasza, makaron). Była przestrzeń na słodycze i węglowodanowe przekąski, ale to było jedynie uzupełnienie. W piątek już miałem dość, ale wiedziałem, że jedzenie to element przygotowania do wyścigu.

Noc poprzedzająca maraton była tragiczna. Nie mogłem zasnąć, było mi gorąco, przeraźliwie się pociłem. Tłumaczyłem sobie, że to efekt stresu przed startowego. Intuicja podpowiadała mi co innego, ale zawsze staram się być optymistą.

Nie będę rozpisywał się na temat samego biegu. Nie chcę do tego wracać, jednocześnie niczego nie żałuję. Słyszałem głosy Internetowych ekspertów, że mogłem zacząć wolniej i w ogóle. Prawdą jest, że trenowałem i celowałem w 2:30. Skończyłem swój bieg za 25 km. Taki jest sport. Na początku wpisu napisałem, że to podsumowanie będzie pozytywne. Niektórzy mogą być zdziwieni, w końcu nie zrealizowałem celu. Jeszcze inni oczekują samobiczowania się i bicia w pierś. Wręcz przyznawania się (?!) do błędów, wyciągania wniosków.

Po biegu zrobiłem badania i konsultowałem wyniki z lekarzem. Wyniki nie pozostały złudzeń. Niedawno przebyta lub końcówka infekcji wirusowej. Życie. To nie koniec świata.

Przestrzeń na analizę i wyciąganie wniosków jest zawsze. Konsultowałem wykonany trening z mądrzejszymi od siebie. Cały czas się uczę. Im więcej wiem, tym pojawia się więcej pytań. Efekt Dunninga-Krugera w najczystszej postaci. Reszta nie jest w moim stylu. Biegam od wielu lat i mam świadomość, że sport to coś więcej niż tylko jakaś wartość za linią mety. Nie przesadzę, jak napiszę, że sport ukształtował mnie jako człowieka. Biegnę dalej. Mam w nogach dobrą robotę. Nie brakuje mi zdrowia, co jest kluczowe w kontekście długofalowego rozwoju. Dalej chcę się rozwijać. Jednocześnie muszę się bardziej zdystansować od swojego treningu, bo w tych przygotowaniach chyba za bardzo przesadziłem. Mam na to plan.

Bieganie to życie, ale życie to nie tylko bieganie.

Jeżeli chodzi o statystyki końcowe statystyki przygotowań od 21 czerwca do 25 września. Wybiegałem 1876,2 km, składa się na to 123 treningów. W biegu spędziłem 135 h i 2 minuty.

Jeżeli doczytałeś ten wpis do końca, zostaw po sobie ślad. 😉 Dzięki!