Mówi się, że poważnym problemem naszych czasów jest to efektywny odpoczynek. Panuje wszechobecny kult pracy. Regeneracja jest passé. W moim życiu zdarzało się, że ktoś próbował zaimponować mi tym, że pracował horrendalnie długo. Poświęcił niesamowite ilości czasu, aby nauczyć się na egzamin lub przebiegł sporą ilość kilometrów (dziennie/tygodniowo). Nie przypominam sobie, aby ktoś próbował zwrócić moją uwagę rekordową ilością czasu poświęconą na odpoczynek. Czy regeneracja jest przereklamowana? 

W moich obserwacji wynika, że biegacze traktują roztrenowanie jako przykry (zbędny?) obowiązek. Po co odpoczywać, jak można trenować? Otóż spokojniejszy okres treningowy jest potrzebny, wskazany. Mało tego – jest niezbędny! To swoisty reset dla ciała i ducha. Wypoczęty organizm reaguje efektywniej na bodźce treningowe. Nie zapominajmy również o głowie. Każdy ma gorsze dni. Czasem bywa tak, że wychodzimy na trening, bo musimy, a niekoniecznie nam się chce. Roztrenowanie zwiększa apetyt na regularny trening. Wolne od biegania to również idealny moment, aby pozbyć się mniejszych lub większych problemów, które dotykają nasz układ ruchu.  Oczywiście trzeba się najpierw zmęczyć, aby mieć, po czym odpoczywać. Unikam generalizowania – nie wszyscy potrzebują roztrenowania w tym samym momencie.
 

 
Poniższy fragment pochodzi z mojej pracy dyplomowej, dzięki której uzyskałem tytuł Trenera PZLA. Wierzę, że niejeden biegacz wyciągnie z tego jakąś wartość.
 

Periodyzacja treningu biegowego

Wszyscy sportowcy działają według jakiegoś systemu sportowego. Jedni robią to w sposób świadomy, a inni nie. Trzy najpopularniejsze programy treningowe to: trening nieusystematyzowany, mieszany oraz periodyzacja. Podejście nieusystematyzowane charakteryzuje się tym, że zawodnik robi to, na co aktualnie ma ochotę. Wykonuje aktywności spontanicznie bez elementu planowania. Trening mieszany to faza przejściowa, gdzie zawodnik wykonuje zaplanowane jednostki treningowe, ale w tym podejściu brakuje planowania długoterminowego. Natomiast periodyzacja to metoda, zgodnie z którą rok dzieli się na okresy, a w każdym okresie sportowiec skupia się na poprawie określonego aspektu kondycji przy równoczesnym utrzymaniu korzyści osiągniętych w poprzednich etapach.

Periodyzacja stanowi fundament planu treningowego sportowca. Określenie „periodyzacja” pochodzi od łacińskiego słowa „period” (okres), które oznacza metodę podziału czasu. Periodyzacja jest sztuką dzielenia treningu na mniejsze i łatwe do zarządzania części, które określa się fazami treningu. Periodyzacja nie jest nową ideą, ale wielu ludzi nie zna jej historii. Przyjmuje się, że metodę periodyzację stosowano już w starożytności, a jej pierwszym orędownikiem był Flawiusz Filostratos. W czasach nowożytnych periodyzację stosowano od początku XX wieku, a z biegiem lat zaczęto wdrażać coraz bardziej złożone programy przygotowań.

Periodyzację można rozpatrywać przez pryzmat dwóch istotnych aspektów treningu:

1. Periodyzacja dzieli plan roczny na krótsze fazy treningu, dzięki czemu łatwiej kierować programem treningów i zapewniać szczyt formy na najważniejsze zawody. 
2. Periodyzacja tworzy strukturę faz treningu z uwzględnieniem biologicznych zdolności ruchowych, które umożliwiają sportowcowi rozwinięcie najwyższej możliwej do osiągnięcia szybkości, zwinności, siły, mocy i wytrzymałości.

Podstawowy roczny plan treningowy dzieli się na trzy fazy treningów: przygotowawczą, zawodów i przejściową, gdzie faza przygotowawcza dzieli się na dwie subfazy: przygotowanie ogólne i przygotowanie specjalne.

Najmniejszy cykl treningowy to mikrocykl (od greckiego słowa micros – mały oraz łacińskiego cyclus – regularne powtarzanie się aktywności). W metodyce treningowej mikrocykl oznacza tygodniowy okres zawierający program od 3 do 7 dni treningu, stanowiący integralną część rocznego planu treningowego. Mikrocykl jest kluczowym narzędziem planowania w treningu biegowym. Budowa i treść mikrocyklu warunkują jakość procesu szkolenia. Całość mikrocyklu zależy od celów, intensywności, objętości oraz metod, na których koncentruje się zawodnik w danej fazie treningu.

Makrocykl (od greckiego macro – duży) jest okresem trwającym od 2 do 7 tygodni, a tym samym zawiera od 2 do 7 mikrocykli. Mikrocykl służy do planowania najbliższej przyszłości, a makrocykl określa plan treningowy z kilkutygodniowym wyprzedzeniem. W związku z tym makrocykl traktujemy jako odwzorowanie ogólnej struktury treningu, a mikrocykl jako konkretną metodę realizacji celów.

Życzę skutecznego przekuwania teorii w praktykę. Jeżeli ktoś nie ma czasu na pogłębianie wiedzy lub próbuje coś robić, ale nie czuje się w tym pewnie, to zapraszam do współpracy. Koniec listopada to idealny moment, aby rozpocząć makrocykl przygotowawczy pod wiosenne starty!