Niebawem minie siedem lat odkąd współpracuję z biegaczami amatorami. Myślę, że to dobry czas, aby podzielić się z Wami, jak wygląda praca trenera biegania. Dysponuję bagażem doświadczeń, którymi chcę się podzielić. Ten tekst zapoczątkuje nowy cykl wpisów pod tytułem: okiem trenera. Jeżeli jakiś temat z tej dziedziny szczególnie Was interesuje, to dajcie mi o tym znać w komentarzu. Dzisiaj poruszę temat relacji trenera i zawodnika, gdzie ten drugi ciągle zgłasza wątpliwości związane z obciążeniem treningowym. Naturalnie sprawa rozbija się o (fundament?) zaufanie. Co ciekawe, tematyka jest na tyle szeroka, że obejmuje również biegaczy trenujących na własną rękę. Dlaczego? Brak wiedzy opartej na doświadczeniu porównuję do wędrówki w rozległą, dziką dżunglę – przyznacie mi rację, że to nie jest środowisko sprzyjające zachowaniu spokoju ducha? Miłej lektury.

Uwielbiam cytaty, bo niosą potężny przekaz, a skondensowana forma ułatwia zapamiętywanie.

Gdyby ciężka praca prowadziła do bogactwa, najbogatsi byliby niewolnicy.

Wielu biegaczy amatorów zatraca się w ciężkiej pracy. Co jakiś czas upewniam się, że to jeden z poważniejszych problemów biegania amatorskiego. Nie twierdzę, że poprawa wyników to efekt lekkiego treningu. Swoje trzeba wybiegać i kropka. Jednak układając plan treningowy, nie możemy zapomnieć o tym, że bieganie jest jednym z elementów naszego życia. Rodzina, zdrowie, hobby, życie zawodowe – w dużym uproszczeniu są to cztery filary naszej codzienności. Ponadto, ogromny wpływ na adaptację organizmu ma nasza przeszłość. W tym momencie mam na myśli nasz dotychczasowy styl życia oraz aktywność sportową. Organizm dostosowuje się do każdych warunków. Najłatwiej będzie to zobrazować na przykładzie. Załóżmy, że wszyscy panowie z tabelki mają po 40 lat.

Nie trudno się połapać, który z panów będzie miał najtrudniejszy start. Pamiętajcie, im ktoś prowadzi aktywniejszy styl życia, tym łatwiej mu wdrożyć się w regularny trening.

Pracowity, pytajnik, wątpiący

Przez te kilka lat współpracy z biegaczami wyrobiłem sobie pewien podział typów osobowości. Musicie zdać sobie sprawę, że trener biegania to zawód, który wymaga interdyscyplinarnych umiejętności. Metodologia treningu biegowego jest kluczowa, ale uwierzcie mi, że wiedza z różnych dziedzin znacząco ułatwia współpracę oraz komunikację z zawodnikami. Już na wstępie podkreślam, że nie kreuję się na eksperta w każdej z tych dziedzin! Po to współpracuję z fizjoterapeutą i dietetykiem, aby nie być „samozwańczym omnibusem”. Podzielam zdanie osób, które twierdzą, że przyszłość należy do wąskich specjalizacji. Tak czy inaczej, trener biegania powinien mieć ogólnie pojęcie na temat:

1. Diety i suplementacji,
2. Anatomii i biomechaniki,
3. Treningu uzupełniającego,
4. Psychologii.

W tym momencie dochodzimy do sedna tego wpisu, a mianowicie typów osobowości, w których wspominam powyżej. Trenując grupę biegową mam kontakt z pracowitymi, wątpiącymi i pytajnikami.

Najłatwiej współpracuje mi się z pracowitymi, bo zadają niezbędne pytania i koncentrują się na realizacji treningu. Zawsze powtarzam, że nie ma głupich pytań, jest brak pytań. Każdą wątpliwość trzeba rozwiać, bo spokój między uszami jest bardzo ważny.

Pytajnicy, to osoby (ponadprzeciętnie) głodne wiedzy. Ciągle pytają, a każda odpowiedź rodzi coraz więcej pytań. Mogę godzinami opowiadać o tematach związanych z bieganiem, ale przyznaję, że wszystko ma swoje granice. Kiedyś byłem bardziej otwarty, ale zdałem sobie sprawę, ile czasu zajmuje mi odpowiadanie na pytania niebędące bezpośrednio związane z treningiem. W związku z tym postanowiłem ograniczyć swoją aktywność w tym obszarze. Jeżeli kogoś interesuje szeroko pojęty trening biegowy, to może doczytać na ten temat w internecie lub książkach. Szukanie i czytanie to czas (cenny zasób). Dodatkowo nikt nie ma stuprocentowej pewności, że wiedza jest zweryfikowana. Ktoś może powiedzieć, że korzysta z moich usług, więc powinienem odpowiadać na każde pytanie. Zgadza się, ale jeżeli to pytanie dotyczące planu treningowego, a nie szeroko pojętej teorii treningu. Dziele się swoim warsztatem na tyle, na ile uważam to za słuszne. Wierzę, że większość moich „pytajników” jest usatysfakcjonowana. 😉 Stale poszerzam swoją wiedzę, jestem przekonany, że już dawno przekroczyłem 10 000 godzin, które poniekąd są wyznacznikiem bycia ekspertem w danej dziedzinie.

Wątpiący, to z nimi współpracuje mi się najtrudniej. Uwielbiam kontakt z ludźmi i w przypadku trenowania innych bardzo istotną rolę odgrywają umiejętności miękkie. Niektórzy wątpią w to, czy zdołają pobiec trening w danym tempie. Jeszcze inni mają wątpliwości związane z zawodami. Najtrudniej rozmawia mi się z ludźmi, którzy trenują wystarczająco ciężko, ale to im nie wystarcza. Próbują wymusić na mnie zwiększenie obciążenia treningowego. Każdy raport sugeruje, że trening wszedł lekko i oczekują czegoś więcej. Zdarzyło mi się usłyszeć, że jak ktoś nie pobiegnie zakładanego wyniku, to będzie miał do mnie pretensje, bo z leżenia nic niema. Wydaję mi się, że taka postawa związana jest ze swoistym kultem pracy. Biegacz myśli – „im więcej włożę, tym więcej wyjmę„. Cóż, praktyka pokazuje, że to tak nie działa. Tempa na treningach opieram na aktualnej dyspozycji, a nie życzeniowej formie. Przyznacie, że osoby, które nie wierzą w siebie – w swoją wiedzę, warsztat, doświadczenie mogą ulec presji? Na mnie ciężko wpłynąć, bo pomimo młodego wieku dysponuje kilkuletnim doświadczeniem i pewności siebie mi nie brakuje. Staram się wejść w rolę zawodnika i wydaję mi się, że takie podejście jest konsekwencją ogromnej (chorobliwej wręcz?) ambicji. Zawsze powtarzam, że trenowanie pod moim okiem jest dobrowolne, a jako trener dokładam wszelkich starań, aby podopieczny pobiegł na 101%. W końcu to również mój interes – wyniki zawodników są moją wizytówką!

Osoby trenujące na własną rękę często zadają pytania na grupach, forach biegowych. Zdarza mi się obserwować te dyskusje. Z przykrością przyznaję, że poziom merytoryczny tematów jest niski. Osoby dysponujące wiedzą raczej nie wchodzą w dyskusje, bo pomimo szczerych chęci to zazwyczaj strata czasu. W sieci nie brakuje samozwańczych ekspertów, którzy sypią poradami na lewo i prawo. Zalecam ograniczoną ostrożność, bo nigdy nie wiesz, kto siedzi po drugiej stronie ekranu. Po co się denerwować i przekonywać kogoś na siłę? Jeżeli ktoś potrzebuje konkretnej pomocy, to pisze bezpośrednio do eksperta, na przykład do mnie: zakładka trener biegania. Za konkretną wartość trzeba płacić, a jak coś jest za darmo – sami sobie odpowiedzcie na to pytanie.

Mam nadzieję, że tekst przypadł Wam do gustu. Tak jak wyżej wspomniałem, chcę pokazać, jak wygląda praca trenera biegania. W Polsce nikt o tym nie pisze, a wyobrażenia biegaczy są różne. Jeżeli coś szczególnie Was interesuje, to dajcie mi o tym znać!

Kilkuletnie doświadczenie w branży oraz rekomendacje podopiecznych są moją najlepszą wizytówką. Zakończę tekst nietypowo, bo cytatem:

„Wybierz pracę, którą kochasz, i nie przepracujesz ani jednego dnia więcej w Twoim życiu.”