Mogłoby się wydawać, że sport wyczynowy jest esencją sportu. Dzieci, młodzi zawodnicy potrzebują inspiracji. Moja przygoda z bieganiem zaczęła się przed Igrzyskami Olimpijskimi w Atenach. Pamiętam pojedynek Kenenisy Bekele z Hichamem El Guerrouj’em na 5000 metrów. To był elektryzujący finisz. Wspominam rekord świata w maratonie z 2008 roku. Haile Gebrselassie złamał magiczne 2:04… Od tego momentu męski maraton jakby przyspieszył. Rezultaty na poziomie 2:04 nie robią wrażenia. Nie będę ukrywał, że podchodzę do tych wyników z dystansem… Sport wyczynowy to biznes, a tam gdzie pieniądze… wszystkie chwyty dozwolone.

Ostatnimi czasy sport wyczynowy jest zalany falą krytyki. Afera goni aferę. Zawieszenie Rosyjskiej Federacji Lekkoatletycznej to wierzchołek góry lodowej. Pod koniec listopada zawieszono komisje antydopingowe w Boliwii, Andorze, Argentynie, Izraelu oraz Ukrainie. Laboratoria w tych państwach nie spełniają norm WADA. Pamiętacie kto został zdyskwalifikowany na Maratonie w Poznaniu? (przypomnę, że był to reprezentant Ukrainy) Przypadek? Nie sądzę.. Według mnie problem z niedozwolonymi środkami rozpoczyna się tam, gdzie pojawiają się pieniądze. Nie mam na myśli kosmicznych sum. Oszuści pojawiają się wszędzie. Nie raz widziałem strzykawki w toaletach na lokalnym biegu ulicznym. Czy to normalne? Raczej nie, ale nie złapałem nikogo na gorącym uczynku, więc mogłem jedynie podejrzewać czyj to „arsenał”(przypominam tekst Marcina Nagórka: Ukraińsko-kenijska wataha krąży po Polsce). Łapią medalistów imprez międzynarodowych. Rashid Ramzi, Marta Dominguez, Asafa Powell, Tyson Gay. Łapią całe grupy lekkoatletyczne: Afera BALCO. Kilka dni temu dowiedziałem się, że Włoska Agencja Antydopingowa wnioskuje o 2 letnie dyskwalifikacje dla 26 zawodników. Przewinienia są różne: odmowa pobrania krwi, nieobecność we wskazanym miejscu. W tej grupie znalazł się Mistrz Europy w Maratonie z Zurichu. Daniele Meucii… (póki co nikt mu jeszcze nic nie udowodnił) Nie zdziwię się jak Yared Shegumo przejmie złoty medal na skutek dyskwalifikacji. Nieźle, co?

Doping niszczy sport niczym komórki rakowe. Sieje spustoszenie z każdej strony. Współczuje zawodnikom, którzy na skutek działalności koksiarzy tracą prestiż, satysfakcję i pieniądze. Zdyskwalifikowanie oszusta to pewne pocieszenie. Spójrzcie na ten film. Ramzi zdobył Olimpijskie złoto. Mehdi Baala (czwarte miejsce) ogląda dekoracje z trybun. W końcu dostaje zdobyty medal. Ciekawe, jaki ma do niego stosunek? Nagroda pocieszenia czy w pełni zasłużony krążek?

Wielu biegaczy elektryzuje się na myśl o złamaniu 2 godzin w maratonie. Moim zdaniem to proste. Wystarczy skończyć z kontrolami antydopingowymi, które i tak są fikcją (przypominam, że w mojej opinii). Każdy będzie miał równe szanse. Można brać co się chce na własną odpowiedzialność. Posłużę się pewnym zestawieniem. Przeglądając zestawienia roczne, nie mam mieć złudzeń. Poziom maratonu szybuje do góry.2000 roku 9 zawodników łamie 2:08. W 2005 roku udaje się to 12 zawodnikom. Pięć lat później ta sztuka udała się już 38 zawodnikom. W tym roku to już 51 maratończyków złamało 2:08! Liczba zawodników sukcesywnie rośnie. Kiedyś było inaczej. Ścieżka kariery była dłuższa. Zawodnicy zaczynali od bieżni, gdzie biegali 5000 i 10 000 metrów. Po pewnym czasie wydłużali się. Tym sposobem biegali po ulicy półmaraton i maraton. Sylwetki maratończyków były nam znane od lat. A teraz? Zawodnicy zaczynają od maratonu, który biegają na niebotycznym poziomie. Debiutują z czasem 2:04, 2:05. Pojawiają się nagle i równie niespodziewanie znikają. Dotyczy to głównie zawodników z czarnego lądu. Kiedyś mówiło się o zapasie prędkości z bieżni. Nie da się ukryć, że w komercyjnych maratonach można wygrać kosmiczne pieniądze. Nagrody finansowe działają jak magnes. Przyciągają zawodników, menadżerów oraz lekarzy, którzy dbają o szybką regenerację 😉

Jak już napisałem, kiedyś emocjonowałem się podczas oglądania mistrzostw. Teraz będą rozważania i domniemania. Oglądając finisz jakiegoś biegu, będę myślał: ciekawe co brał, kiedy go złapią. Myślenie brutalne i być może krzywdzące, ale lekkoatletyka pracuje nad tym od lat. Korupcja w IAAF (Lamine Diack), korupcja w RUSADA (Rosyjska Agencja Antydopingowa), czarne chmury nad Kenią. Lekkoatletyka stała się przewidywalna i jakaś taka bezbarwna…Mam nadzieje, że moneta się odwróci, ale póki co nie wierzę w sport wyczynowy.