Uwielbiam bieganie w każdej postaci. Jestem zapalonym praktykiem, ale również kibicem. Niektórzy lubią oglądać mecz, a mnie kręci widok rywalizujących biegaczy. Im wyższe tempo i jakość ruchu biegnących, tym większe emocje. Nie ograniczam się do polskiego podwórka, ponieważ Internet daje nam praktycznie nieograniczone możliwości. Śledzę zmagania biegaczy z całego świata. Dzisiaj biorę pod lupę sylwetkę biegacza z Wielkiej Brytanii, a dokładniej Szkocji. Callum Hawkins to zawodnik, o którym zrobiło się głośno pod koniec ubiegłego roku. W imponującym stylu wygrał półmaraton w Glasgow (1:00:24). W weekend pokazał się z dobrej strony na prestiżowym biegu przełajowym w Edynburgu. Prowadził praktycznie cały wyścig, ale przegrał na finiszu z Leonardem Korirem. Słyszałeś o Callum’ie Hawkinsie?  

Dlaczego przybliżam sylwetki biegaczy zagranicznych? Nie każdy musi się interesować biegami długodystansowymi. Wierzę, że większość z Was to pasjonaci biegania. Powinniście czerpać inspirację z różnych źródeł. Polskojęzyczne portale oraz magazyny biegowe są ubogie w tego typu treści. Szkoda! Nie musimy patrzeć za ocean. Zawodnicy z Hiszpanii czy Wielkiej Brytanii biegają naprawdę szybko! Mam na myśli zawodowców oraz amatorów. Sam domyślam się, dlaczego tak się dzieje. Mają zupełnie inny punkt odniesienia. Mam nadzieje, że wpisy tego typu uchylą Wam choć trochę okno na świat. W końcu nie każdy musi czytać artykuły zagraniczne.
 

 
Callum Hawkins (ur. 22.07.92 w Elderslie) brytyjski biegacz długodystansowy, maratończyk. Posiada drugi wynik all-time na dystansie półmaratonu w Wielkiej Brytanii (za Mo Farahem). W październiku ubiegłego roku wygrał w pięknym stylu półmaraton w Glasgow (1:00:24). Jego reakcja za metą wskazywała na ogromne zaskoczenie czasem, jaki osiągnął. Bez wątpienia największym sukcesem zawodnika jest 9 miejsce na dystansie maratońskim (2:11:52) podczas Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro. Pochodzi ze sportowej rodziny. Jego trenerem jest ojciec, Robert Hawkins – niegdyś mistrz Szkocji w biegach przełajowych do lat 15 (1979 r). Callum nie jest jedynakiem. Ma brata – Derek’a (1989 r), który również jest biegaczem długodystansowym (maraton, 2:12:57).
 

What a finish for Leonard Korir??, edges Callum Hawkins?? FTW!!! in 24:03!! #GEXC2017 pic.twitter.com/ARrrxD03tV

— ★Sports4Life★ (@Sports4Life007) January 7, 2017

 
Dlaczego Brytyjczycy zaliczają się do europejskiej czołówki biegów długich? Taki stan rzeczy nie jest dziełem przypadku. Pierwsze wyniki Callum’a zanotowano w 2004 roku. Miał wtedy 12 lat i przebiegł 1500 metrów w czasie 5:03 (średnie tempo 3:22 na kilometr). Bez wątpienia świadczy to o ogromnym talencie. W wieku 14 lat zawodnik debiutuje na dystansie 3000 m (9:54). Jak chodziłem do szkoły podstawowej, to biegało się sprawdzian na 1000 metrów. Aktualnie, nie wiem, jak to wygląda, ale często słyszę, że nie ma biegowych sprawdzianów na tym dystansie. W jaki inny sposób wynajdywać biegowe talenty? Ciekawe, jaka byłaby reakcja dzieci (oraz ich rodziców), kiedy nauczyciel kazałby im biegać 1500 metrów w 6 klasie szkoły podstawowej… No, powariował. W wieku 16 lat biegał już 3000 m w 8:42. Niesamowity wynik, ale na rodzimym podwórku mieliśmy porównywalne talenty. Krystian Zalewski w tym samym wieku biegał 8:29, Marcin Chabowski 8:29, a Szymon Kulka 8:40. Nasz system szkolenia koncentruje się na szkoleniu młodzieży. Często jest tak, że zawodnik osiąga niesamowite wyniki w kategorii juniora, a potem biega coraz wolniej. Nie jest to dzieło przypadku, a ciężkiego treningu, który często kończy się wypaleniem psychicznym lub kontuzjami. Callum Hawkins to przykład zawodnika, który realizuje długofalowy plan. Osiągał stałą progresję wyników. Z pewnością nie trenował lekko, bo w 2012 roku miał dwie operacje lewego kolana. Bieganie to sport, który charakteryzuje się monotonią pracy, więc relatywnie łatwo o przeciążenia na poziomie amatorskim, a co mówić zawodniczym. W 2010 roku jako junior uczestniczył w Mistrzostwach Świata w biegach przełajowych (Bydgoszcz). Rywalizację ukończył na 47 miejscu (5 z Europejczyków). W 2013 roku był 7 na Mistrzostwach Europy w biegach przełajowych (Belgrad), a rok później 5 (Samokov). W 2014 roku zaliczył świetny debiut na dystansie półmaratonu – 63:03 (Glasgow). Rok później poprawił swój czas o kilka sekund, uzyskując 62:42 (Glasgow). Jak to się mówi do trzech razy sztuka. W 2016 roku wygrywa półmaraton w Glasgow z czasem 60:24. W 2015 roku debiutuje na dystansie maratonu i uzyskuje świetny czas 2:12:17, który jest jednocześnie wypełnieniem minimum na Igrzyska Olimpijskie. W kwietniu 2016 roku poprawia swój rekord życiowy w Londynie – 2:10:52, a tym samym pieczętuje swój udział w Igrzyskach. Co ciekawe, zawodnik nie posiada wyśrubowanych rekordów życiowych na krótszych dystansach. Pełną historię startów zawodnika możesz znaleźć TUTAJ.

Dla porównania zaprezentuje rekordy życiowe naszego czołowego biegacza długodystansowego – Marcina Chabowskiego.

Jestem bardzo ciekawy, co Callum Hawkins zmienił w swoim treningu, ponieważ jego rekord życiowy w półmaratonie odpowiada 13:02-13:04 na 5000 metrów czy 27:05-27:08 na 10 000 metrów. Zapewne ma to związek z jego indywidualnymi predyspozycjami, ale różnica jakościowa między półmaratonem a innymi dystansami aż nadto rzuca się w oczy. Jestem bardzo ciekawy, co Callum pokażę w tym sezonie. Będę trzymał za niego kciuki, ponieważ udowodnił, że potrafi skutecznie walczyć z koalicją afrykańską. Na koniec zachęcam do obejrzenia filmu z rekordowego półmaratonu z Glasgow! Podobają Ci się wpisy tego typu? Koniecznie daj mi o tym znać.

Great Scottish Run, Glasgow 2016.

Zdjęcia: Bobby Gavin