W ubiegłą niedzielę miałem przyjemność startu w nietypowej (jak dla mnie) imprezie. Wziąłem udział w sztafecie, która startowała w ramach Białka Triathlon. Nie trudno się domyślić, że do mnie należała zmiana biegowa. Byłem częścią mocnej drużyny Metrobikes.pl. W wodzie mknęła Karolina Zygo  a Grzesiek Mazur pędził na rowerze. Finalnie zajęliśmy drugie miejsce, choć mogliśmy to wygrać. Dlaczego stało się inaczej? O tym możecie przeczytać w dalszej części relacji.

Na początku chce serdecznie podziękować Grześkowi za zaproszenie do tak zacnej drużyny! 🙂

W ogromny skrócie mogę napisać, że była to kameralna impreza w ciekawym miejscu. Białka to jezioro w samym centrum lasów parczewskich. Muszę przyznać, że czystość zbiornika robi wrażenie. Muszę też wspomnieć o cudownym leśnym powietrzu! Miazga.

Jeżeli chodzi o frekwencję, to nie powalała z nóg. Z ciekawości rzuciłem okiem na wyniki z zeszłego roku. Spadek frekwencji… Z pewnością nie jest to motywacja dla organizatora i sponsorów do organizowania kolejnej edycji… Bardzo ciekawą inicjatywą był Test Day Specialized. Co to takiego? Zawodnicy startujący w zawodach mieli okazję wypożyczyć wypasione rowery od marki Specialized. Część z Was pewnie wie, że w kolarstwie sprzęt ma znaczenie. Wiadomo, że „trzeba mieć nogę”, ale dobry rower pozwala osiągać lepsze rezultaty. Nie będę się wypowiadał na temat cen tychże rowerów, ale powiem Wam, że bieganie to tani sport. 😉
 

Zawody

950 m pływania, 45 km na rowerze i 10,55  km w biegu. Tak rozkładają się dystanse 1/4 IM. Nie wiem, jakie dystanse faktycznie były do pokonania w wodzie i na dwóch kółkach, ale biegowa trasa była niedomierzona. Zapodział się gdzieś jeden kilometr. To tak gwoli ścisłości, jakby ktoś analizował poszczególne wyniki.

3,2,1…start! I ruszyli. Pierwszy wyskoczył z wody Adam Dubiel, który nawet nie zakładał pianki. 70 sekund po nim wyskoczyła Karolina, a tuż za nią Łukasz Lis. Wygrać z Łukaszem w wodzie to nie lada wyczyn. Brawo Karolina!

Na trasie jest już Grzesiek. Po pierwszej pętli rowerowej przewaga konkurencyjnej sztafety powiększyła się. Jednak Grzesiek nie odpuszczał! Nie ma miękkiej gry! Ponad 40 km na rowerze minęło, jak z bicza strzelił. Zanim się obejrzałem już byłem na trasie. Do odrobienia 3:30 – prawie kilometr.
 

 
Adrenalina zrobiła swoje i pognałem pierwszy kilometr w około 3:20. Resztę kilometrów kręciłem w tempie 3:40/km. Leśna ścieżka była wymagająca. Po pierwszej pętli dowiaduje się, że odrobiłem około 10 s. Z jednej strony wiedziałem, że to cholernie dużo! Z drugiej zaś strony miałem świadomość, że biegacz z prowadzącej sztafety (Kamil Grudzień) otworzył bardzo mocno i musi przeżywać ogromny kryzys. Co mi pozostało? Podkręciłem tempo między 3:35, a 3:40 i wypatrywałem mglistym wzrokiem persony w białej koszulce. Jakie było moje zdziwienie, kiedy na 2,5 km przed metą spotkałem Kamila, który wyskoczył spoza trasy. Wykrzyczał, że zgubił trasę… W ułamku chwili postanowiłem, że to nie ma sensu. Różnica między naszymi sztafetami była duża. Ściganie w takiej sytuacji to nonsens. Nie miałbym satysfakcji z takiej wygranej. Powiedziałem do Kamila, że puszczę go przed metą. Przebiegłem z Kamilem około 2 km, a ostatnie 500 m nieco przyspieszyłem, bo czułem się doskonale. Kto ponosi winę za powyższą sytuację? Organizator, który źle zabezpieczył trasę. Wiem, że trasę pomyliło kilka osób, co przy tej frekwencji jest rażącym niedopatrzeniem. Taśmy zabezpieczające powinny być zawieszone między drzewami. Rzucenie luźnej taśmy na ziemi nie jest dobrym pomysłem 😉 Do poprawki za rok! Po wyścigu uzupełniłem płyny i dokręciłem kilka kilometrów. To był dobry trening.
 

 
Koniec, końców chłopaki z pierwszej sztafety oddali nam pierwsze miejsce. To była dobra zabawa. Z chęcią powtórzę udział w podobnej imprezie! 🙂

Zachęcam do przeczytana relacji Grześka 

Zdjęcia: Made by Wiatr, Przemysław Gąbka, Marek Wójtowicz