Aż trudno mi uwierzyć, że to była piąta edycja Maratonu Lubelskiego. Wliczając w to Dziki Maraton, to już szósty bieg maratoński w Kozim Grodzie. Chciałoby się powiedzieć, że skoro to już któraś edycja z rzędu, to znaczy, że organizacyjnie jest wszystko pod kontrolą. Poniekąd tak było, ponieważ niektóre aspekty imprezy były zorganizowane niemal perfekcyjnie (na przykład strefa mety). Jednak trzeba było do tej mety jakoś dobiec, a warunki na trasie były delikatnie ujmując mało sprzyjające. Bardzo się cieszę, że miałem okazję uczestniczyć w biegu towarzyszącym, ale już na samym początku śmiało napiszę, że impreza przerosła organizatora. Po świetnej Czwartej Dyszce do Maratonu mamy niebezpieczny maraton, jakiego możemy się powstydzić. Mocne słowa? Być może, ale w dalszej części tekstu przedstawię argumenty, które stoją za taką, a nie inną oceną.

Organizacja dwóch biegów jednocześnie wymaga dobrej organizacji. Jeszcze przed biegiem można było zobaczyć, że szykuje się niezły ambaras. Ktoś, kto rozstawiał strefy czasowe, zrobił to dosyć niedbale. Przykład? Tabliczka z czasem 3:45 w maratonie była obok 40 minut na dychę. 
 

 

II Bieg Koziołka

Zacznę od krótkiej relacji z trasy. Sam bieg nie był specjalnie emocjonujący. Większą część dystansu przebiegłem ramię w ramię z Tomkiem Mydlakiem. Około 1500 metrów przed metą Tomek szarpnął, ale na długim podbiegu na Sowińskiego udało mi się zniwelować stratę. Na ulicy Weteranów Tomek znowu podkręcił Tempo i przerwa utrzymała się do samej mety. Finalnie dobiegłem drugi z wynikiem 35:14. Muszę przyznać, że ta dyszka była naprawdę wymagająca. Przypominam, że to była niespełna ćwiartka Maratonu Lubelskiego, który w dalszej części dystansu był równie urozmaicony.
 

 
W tym miejscu muszę wspomnieć o błędzie, którego dopuścił się jeden z wolontariuszy. Wiem, że spora część biegnących w II Biegu Koziołka skręciła w ulicę Radziszewskiego, co skracało trasę o około 270 metrów… Nie mam pretensji do biegaczy, ponieważ dostali wyraźną komendę od osoby zabezpieczającej bieg: „Bieg Koziołka w prawo, Maraton prosto”. Ogólnie z zabezpieczeniem trasy i wskazywaniem, gdzie należy biec, był spory problem. Wystarczy rzucić okiem na zdjęcia z biegu… W tym miejscu podkreślam, że nie mam pretensji do wolontariuszy, ponieważ oni starali się wykonywać swoją pracę najlepiej, jak tylko potrafili. Najzwyczajniej w świecie ktoś ich źle wyszkolił, ponieważ osoby w kamizelkach nie wiedziały, co mają robić… Pełne wyniki II Biegu Koziołka.
 
 

V Maraton Lubelski

Nie biegłem w V Maratonie Lubelskim, ale dostałem tyle negatywnych informacji, że muszę o tym napisać. Mało tego. Jeden z przyjezdnych biegaczy powiedział mi, że był to najgorzej zorganizowany bieg, w jakim brał udział. Przyznał, że jeszcze nigdy nie czuł zagrożenia zdrowia w trakcie zawodów, a w Lublinie nie czuł się bezpiecznie. Między innymi został strąbiony przez kierowcę MPK.
 

 
Trąbię o tym od dłuższego czasu, ale organizator marginalizował sytuację. Wczoraj przecierałem oczy ze zdziwienia, kiedy zobaczyłem news na portalu informacyjnym Lublin112. W skrócie: kierowca wtargnął na pas wydzielony dla biegaczy i przy okazji otarł się o jednego z uczestników. Ten nie wytrzymał i kopnął w zderzak aż odpadła tablica rejestracyjna. Sytuacja nie wymaga komentarza…
 

 
W tym miejscu chciałbym gorąco podziękować wolontariuszom za swój wkład. Od 7 do 17 na nogach to kwestia, która zasługuje na wyróżnienie. Dziękuję również organizatorom za to, że podejmują, co roku rękawicę i starają się z organizacją biegu. W mojej opinii tegoroczny maraton ich przerósł. Jestem przekonany, że część czytelników bloga ogląda relacje z biegów autorstwa maratonypolskie.pl. Jak myślicie, czy w Lublinie quad z kamerą na pokładzie uległby wypadkowi? Stawiam, że to wielce prawdopodobne. Pełne wyniki Maratonu Lubelskiego.

Korzystając z okazji, chciałbym serdecznie pogratulować wszystkim uczestnikom maratonu. Trasa i pogoda nie pomagały, ale każdy z Was musiał się z tym liczyć. Dalej podtrzymuje swoje zdanie, że dystans maratonu powinien być wisienką na torcie w dorobku każdego biegacza.

Dostałem maila od jednego z kibiców na trasie maratonu. Jacek też biega:

Jestem załamany organizacją ruchu podczas V Maratonu Lubelskiego. To, co widziałem na trasie, było czasami przerażające. Kibicowałem na ulicach Al. Spółdzielczości Pracy, Diamentowej oraz Jana Pawła II i na każdej z tych ulic było podobnie. Kierowcy na pasie dla biegaczy (szczególnie na początku ulicy Diamentowej), ale tu dużą winą obarczam osoby kierujące ruchem, które po prostu wpuszczały auta na pas dla biegaczy. Szczególnie przerażającą sytuację z udziałem aut osobowych widziałem na Al. Spółdzielczości Pracy, gdzie biegacz w grupy Pawła musiał lawirować (!) między samochodami stojącymi na światłach na skrzyżowaniu z Al. Gen. Andersa, a za nim jechało kilka innych aut. Jak taki zawodnik ma się czuć bezpiecznie? Wiele do życzenia pozostawia kultura jazdy samochodów Lubelskiego MPK. Rozumiem, że kierowca musi zajechać na przystanek, ale dlaczego jedzie tak, żeby za nim biegnące osoby musiały wdychać spaliny, a jak wyjeżdża z przystanku, to nie zaczeka, tylko zajeżdża drogę biegaczom. Takie sceny widziałem na ul. Jana Pawła II ale też na Al. Kraśnickiej. Przerażające!!! Maraton Lubelski jest raz w roku, czy nie można jakoś skuteczniej zabezpieczyć biegaczy? Przecież przyjechali do nas też biegaczy z innych miast i co Oni powiedzą, jakie będą mieli wrażenia z tak pięknego miasta, jakim jest Lublin. Mam nadzieję, że organizatorzy wyciągną wnioski i VI Maraton Lubelski to będzie Wielkim Wydarzeniem Biegowym, a nie tylko przepychanką z samochodami.

 

lubelskibiegacz.pl TEAM w akcji

Kiedy w marcu 2015 roku powoływałem do życia lubelskibiegacz.pl TEAM, to miałem ciche marzenie, że drużyna wyróżni się na zawodach w rodzinnym mieście. Życie pisze różne scenariusze… Nie musiałem tak długo czekać. Było nas sześciu w TOP11, co przełożyło się na miejsca w poszczególnych kategoriach:

• 3 miejsce K40 – Dorota;
• 1 miejsce M40 – Paweł;
• 3 miejsce M50 – Zenek;
• 1 miejsce M30 – Krzesimir;
• 2 miejsce M30 – Piotrek;
• 1 miejsce M16 – Mati;
• 2 miejsce M16 – Krystian;
• 2 miejsce w kategorii służb mundurowych – Marcin;
• 2 miejsce OPEN – Paweł.

 

 
Puchary są ważne, ale nie najważniejsze. Najbardziej podoba mi się atmosfera, jaka panuje w grupie – jest klimat, który sprawia, że chce się trenować. Muszę też wspomnieć o wspaniałych wynikach maratończyków. Magda wybiegała nową życiówkę i wygrała w klasyfikacji kobiet. Kolejna Magda zaliczyła udany debiut i podium w klasyfikacji K40. Konrad zadebiutował ze świetnym wynikiem. Darek wygrał z własnymi słabościami, bo to nie był jego dzień. Na sam koniec chciałbym uprzedzić osoby, które zasugerują mi, żebym sam wziął się za organizację biegów. Jestem biegaczem, a nie organizatorem. Jeżeli Wam odpowiada poziom organizacji, to Wasza indywidualna sprawa.